Τριβώλης, Ιάκωβος

(Kέρκυρα, περ. 1548 – ;). Λόγιος του 16ου αι. Καταγόταν από ευγενή οικογένεια της Σπάρτης, της οποίας πολλά μέλη, μετά την άλωση της Πελοποννήσου, κατέφυγαν στην Κέρκυρα και στην Ιταλία. Κατά τον Σοφιανό, ο Τ. υπήρξε «χαριέστατος και ιλαρώτατος ποιητής». Η γλώσσα των έργων του είναι δημοτική με πολλές ιταλικές λέξεις, αποτελούν δε τα πρώτα ομοιοκατάληκτα έργα της νεοελληνικής φιλολογίας. Ο Τ. υπήρξε σύνδικος της Κέρκυρας και αιρετός δικαστής (1545), συγκαταλεγόταν δε στα μέλη του Συμβουλίου των Ευγενών. Κυριότερα από τα έργα του είναι: Η Ιστορία του Ταγιαπέρα (1528) και η Ιστορία του Ρε της Σκοτίας και της ρήγισσας της Εγγλητέρας (1540). Το πρώτο του έργο αποτελείται από 313 οκτασύλλαβους τροχαϊκούς ομοιοκατάληκτους στίχους και αναφέρεται στα κατορθώματα του Βενετού πλοιάρχου Ταγιαπέρα, που έσωσε την Κέρκυρα από τους πειρατές. Στο δεύτερο έργο του μετέφερε στη γλώσσα μας σχεδόν πανομοιότυπα την έβδομη ημέρα από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου.